آداپتور های فیبر نوری برای اتصال دو کابل فیبر نوری به همدیگر طراحی شده اند . از انواع آن میتوان به آداپتور SC ، آداپتور LC

آداپتور FC   و آداپتور ST اشاره کرد . این آداپتورها میتوانند به طور همزمان یک کابل فیبر نوری یا دو کابل فیرنوری و یا چهار کابل فیبر نوری را به هم متصل کنند که انواع آداپتورهای فیبر نوری بر اساس عملکرد به شرح زیر طبقه میشوند :

Simplex adapters

Duplex adapters

Quad adapters

آداپتورهای فیبرنوری در دو نوع : آداپتور فیبرنوری سینگل مود و آداپتور فیبر نوری مالتی مود طبقه بندی میشوند .

که از آداپتورهای سینگل مود برای اتصال کابل های سینگل مود و از آداپتورهای مالی مود برای اتصال کابل های مالتی مود استفاده میگردد .

از مشهورترین و پر کاربرد ترین آداپتورهای فیبر نوری میتوان به :

SC adapter

LC adapter

FC adapter

ST adapter

اشاره کرد که به جز این موارد گونه های بسیاری از اداپتورهای فیبرنوری وجود دارند .

اداپتورهای فبرنوری میتوانند هم به صورت ساده ، برای مثال :

SC to SC

LC to LC

FC to FC

ADAPTER BIG D TYPE

ST to ST

و هم به صورت اداپتورهای هیبرید یا ترکیبی باشند ، برای مثال :

SC to FC

LC to SC

SC to ST

باشند که با توجه به طراحی اداپتورهای فیبر نوری هیبرید ، این نوع اداپتورهای فیبر نوری گران تر از اداپتورهای فیبرنوری معمولی هستند .

نوعی از کابل شبکه ،کابل فیبر نوری میباشد.فیبر نوری  از جنس شیشه یا پلاستیک بوده که دارای یک یا چند هسته فیبر نوری می باشد ودرون پوششی که لایه خارجی آن از جنس PVC یا پلاستیکی میباشد ,محافظت میگردد.کابرد این کابل ها در ارسال داده ها در مسافت های طولانی و شبکه های مخابراتی با داده های بسیار دقیق میباشد.از جمله از مزایای فیبر نوری نسبت به کابل های مسی میتوان به ظرفیت بالا ،امنیت عالی ،بازپخش در مسافت زیاد ،عدم تداخل با الکترو مغناطیس و هزینه کمتر اشاره نمود.
کابل های فیبر نوری با توجه به روش انتقال داده به دو دسته کلی تقسیم میشوند:

۱) فیبر نوری سینگل مود :

قطر رشته شیشه ای فیبر نوری سینگل مود ۸/۳ تا ۱۰ میکرون است که فقط میتواند یک سیگنال  را انتقال دهد. به دلیل اینکه فیبر نوری سینگل مود دارای قطر کمتری است استفاده از این نوع فیبر نوری برای جلوگیری از افت سیگنال ،در مسافت های طولانی توصیه میشود.پهنای باند در فیبر سینگل مود بیشتر از مالتی مود میباشد.

۲) فیبر نوری مالتی مود :

فیبر نوری مالتی مود نسبت به فیبر نوری سینگل مود  قطر بیشتری دارد و در دو نوع ۵۰ و ۶۲/۵ میکرون میباشد و میتواند چندین سیگنال را به طور همزمان انتقال دهد.فیبر نوری مالتی مود توانایی تشکیل چندین حالت از انتشار یا پاشندگی را دارد اما این ویژگی در مسافت بالا باعث افت جریان میگردد و سبب محدودیت میشود.
هر دو فیبر نوری سینگل مود و مالتی مود ،قادر به پشتیبانی از سرعت ۱۰گیگا بیت میباشند، اصلی ترین تفاوت میان این دو کابل فیبر نوری در مسافت انتقال داده بوده که با توجه به این توانایی ها،در داخل دیتا سنتر ها که از مسافت حدود ۳۵۰ متر پشتیبانی میکنند از فیبر نوری مالتی مود استفاده میکنند ولی در مسافت های طولانی و فواصل دورتر ازفیبر نوری سینگل استفاده میشود.
*کاربرد فیبر نوری
با توجه به ظرفیت های بالای این نوع کابل ها در انتقال داده ها، بیشتر در شبکه های مخابراتی و کامپیوتری ، در سیستم ها و صنایع نظامی برای انتقال سیگنال ،دراکثر دستگاه های جدید پزشکی برای انتقال تصاویر دیجیتال تشخیصی مورد استفاده قرار میگیرد و کاربرد دیگر فیبر نوری در هوافضا ،سنسورها،سنجش زیست محیطی و نورپردازی میباشد.

پیگتیل فیبر نوری چیست ؟

پیگتیل های فیبر نوری برای اتصال به دو سر فیبر نوری طراحی شده اند . از انواع آن میتوان به پیگتیل SC ، پیگتیل LC

پیگتیل FC   و پیگتیل ST اشاره کرد .  انواع پیگتیل های فیبر نوری بر اساس عملکرد به شرح زیر طبقه میشوند :

Simplex pigtail

Duplex pigtail

پیگتیل های فیبرنوری در دو نوع : پیگتیل فیبرنوری سینگل مود و پیگتیل فیبر نوری مالتی مود طبقه بندی میشوند .

که از پیگتیل سینگل مود برای اتصال به کابل های سینگل مود و از پیگتیل مالتی مود برای اتصال به کابل های مالتی مود استفاده میگردد .

از مشهورترین و پر کاربرد ترین پیگتیل های فیبر نوری میتوان به :

SC pigtail

LC pigtail

FC pigtail

ST pigtail

اشاره کرد

اولین کسانی که در قرون اخیر به فکر استفاده از نور برای انتقال اطلاعات افتادند، انتشار نور را در جو زمین تجربه کردند. اما وجود موانع مختلف نظیر گرد و خاک، دود، برف، باران، مه و… انتشار اطلاعات نوری در جو را با مشکل مواجه ساخت. بعدها استفاده از لوله و کانال برای هدایت نور مطرح گردید. نور در داخل این کانالها بوسیله آینه‌ها و عدسی‌ها هدایت می‌شد، اما از آنجا که تنظیم این آینه‌ها و عدسی‌ها کار بسیار مشکلی بود این کار نیز غیر عملی تشخیص داده شد و مردود ماند.^[۲]

شاید اولین تلاش در سیر تکاملی سیستم ارتباط نوری به وسیله الکساندر گراهام بل صورت گرفت که در سال ۱۸۸۰، درست ۴ سال پس از اختراع تلفن، اختراع تلفن نوری (فوتوفون) یا سیستمی که صدا را تا فواصل چندین صد متر منتقل می‌کرد، به ثبت رساند. تلفن نوری بر مبنای مدوله کردن نور خورشید بازتابیده با به ارتعاش در آوردن آینه‌ای کار می‌کرد. گیرنده یک فتوسل بود. در این روش نور در هوا منتشر می‌شد و بنابراین امکان انتقال اطلاعات تا بیش از ۲۰۰ متر میسر نبود. به همین دلیل، اگرچه دستگاه بل ظاهراً کار می‌کرد اما از موفقیت تجاری برخوردار نبود.
ایده استفاده از انکسار (شکست) برای هدایت نور (که اساس فیبرهای نوری امروزی است) برای اولین بار در سال ۱۸۴۰ توسط Daniel Colladon و Jacques Babinet در پاریس پیشنهاد شد. همچنین John Tyndall در سال ۱۸۷۰ در کتاب خود ویژگی بازتاب یکلی را شرح داد: «وقتی نور از هوا وارد آب می‌شود به سمت خط عمود بر سطح خم می‌شود و وقتی از آب وارد هوا می‌شود از خط عمود دور می‌شود. اگر زاویه ی پرتو نور با خط عمود در تابش از داخل آب بزرگتر از ۴۸ درجه شود هیچ نوری از آب خارج نمی‌شود در واقع نور به‌طور کامل از سطح آب منعکس می‌شود. زاویه‌ای که انعکاس کلی آغاز می‌شود را زاویه بحرانی می نامیم».^[۳]

کاکو و کوکهام انگلیسی برای اولین بار استفاده از شیشه را به عنوان محیط انتشار مطرح ساختند. آنان مبنای کار خود را بر آن گذاشتند که به سرعتی حدود ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه و بیشتر بر روی محیط‌های انتشار شیشه دست یابند. این سرعت انتقال با تضعیف زیاد انرژی همراه بود. این دو محقق انگلیسی، کاهش انرژی را تا آنجا می‌پذیرفتند که کمتر از ۲۰ دسی بل نباشد. اگر چه آنان در رسیدن به هدف خود ناکام ماندند، اما شرکت آمریکایی (کورنینگ گلس) به این هدف دست یافت. در اوایل سال ۱۹۶۰ میلادی با اختراع اشعه لیزر ارتباطات فیبرنوری ممکن گردید. در سال ۱۹۶۶ میلادی، دانشمندان در این نظریه که نور در الیاف شیشه‌ای هدایت می‌شود پیشرفت کردند که حاصل آن از کابلهای معمولی بسیار سودمندتر بود. چرا که فیبرنوری بسیار سبک‌تر و ارزانتر از کابل مسی است و در عین حال ظرفیت انتقالی تا چندین هزار برابر کابل مسی دارد.

توسعه فناوری فیبرنوری از سال ۱۹۸۰ میلادی به بعد باعث شد که همواره مخابرات نوری به عنوان یک انتخاب مناسب مطرح باشد. تا سال ۱۹۸۵ میلادی در دنیا نزدیک به ۲ میلیون کیلومتر کابل نوری نصب شده و مورد بهره‌برداری قرار گرفته‌است.

از فیبر نوری (معمولاً از جنس سیلیسیم دی‌اکسید) برای انتقال داده‌ها توسط نور لیزر استفاده می‌شود. یک کابل فیبر نوری که کمتر از یک اینچ قطر دارد از مجموعه‌ای از این فیبرها تشکیل شده و می‌تواند صدها هزار مکالمهٔ صوتی را حمل کند. فیبرهای نوری تجاری ظرفیت ۲٫۵ گیگابایت در ثانیه تا ۱۰ گیگابایت در ثانیه را فراهم می‌سازند. فیبر نوری از چندین لایه ساخته می‌شود. درونی‌ترین لایه را هسته می‌نامند. هسته شامل یک تار کاملاً بازتاب‌کننده از شیشه خالص (معمولاً) است. هسته در بعضی از کابل‌ها از پلاستیک کا ملاً بازتابنده ساخته می‌شود، که هزینه ساخت را پایین می‌آورد. با این حال، یک هسته پلاستیکی معمولاً کیفیت شیشه را ندارد و بیشتر برای حمل داده‌ها در فواصل کوتاه به کار می‌رود. حول هسته بخش پوسته قرار دارد، که از شیشه یا پلاستیک ساخته می‌شود. هسته و پوسته به همراه هم یک رابط بازتابنده را تشکیل می‌دهند که با عث می‌شود که نور در هسته تا بیده شود تا از سطحی به طرف مرکز هسته باز تابیده شود که در آن دو ماده به هم می‌رسند. این عمل بازتاب نور به مرکز هسته را (بازتاب داخلی کلی) می‌نامند.

در نوع مرسوم فیبر نوری قطر هسته و پوسته با هم حدود ۱۲۵ میکرون است (هر میکرون معادل یک میلیونیم متر است)، که در حدود اندازه یک تار موی انسان است. بسته به سازنده، حول پوسته چند لایه محافظ، شامل یک پوشش معمولاً از جنس پلاستیک قرار می‌گیرد.

یک پوشش محافظ پلاستکی سخت لایه بیرونی را تشکیل می‌دهد. این لایه کل کابل را در خود نگه می‌دارد، که می‌تواند صدها فیبر نوری مختلف را در بر بگیرد. قطر یک کابل نمونه کمتر از یک اینچ است.

از لحاظ کلی دو نوع فیبر وجود دارد: تک حالتی و چند حالتی. فیبر تک حالتی یک سیگنال نوری را در هر زمان انتشار می‌دهد، در حالی که فیبر چند حالتی می‌تواند صدها حالت نور را به‌طور هم‌زمان انتقال بدهد.

فیبر نوری یا تار نوری رشتهٔ باریک و بلندی از یک مادّهٔ شفاف مثل شیشه یا پلاستیک است که می‌تواند نوری را که از یک سرش به آن وارد شده، از سر دیگر خارج کند. فیبر نوری داری پهنای باند بسیار بالاتر از کابل‌های معمولی می‌باشد، با فیبر نوری می‌توان داده‌های تصویر، صوت و داده‌های دیگر را به راحتی با پهنای باند بالا تا ۱۰ گیگابیت بر ثانیه و بالاتر انتقال داد.^[۱] امروزه مخابرات فیبر نوری، به دلیل پهنای باند وسیعتر در مقایسه با کابلهای مسی، و تاخیر کمتر در مقایسه با مخابرات ماهواره‌ای از مهمترین ابزار انتقال اطلاعات محسوب می‌شود.