بلاگ

اصول کابل کشی فیبر نوری

اصول کابل کشی فیبر نوری

فناوری فیبر نوری جزو پیشرفته‌ترین فناوری‌ها به‌ منظور انتقال داده در دنیای ارتباطات امروزی است. این تکنولوژی به یک کابل فیبر نوری برای ارسال اطلاعات نیاز دارد. این کابل از رشته‌های نازک شیشه‌ای یا پلاستیکی تشکیل شده که اطلاعات را به شکل پالس نوری منتقل می‌کند. از جمله ویژگی‌ها و مزایای کابل فیبر نوری در مقابل کابل‌های مسی سنتی می‌توان به پهنای باند بالاتر، مقاومت در مقابل نویز و همچنین سرعت انتقال فوق‌العاده اشاره داشت. اما رعایت اصول کابل کشی فیبر نوری اهمیت بسیار بالایی در نحوه عملکرد آن دارد.

 این کابل‌ها به‌ شدت حساس هستند و کوچک‌ترین خطا در نصب آن‌ها منجر به ایجاد اختلال در عملکرد می‌شود. برای نصب این کابل ابتدا باید مسیر مناسب را انتخاب کرده و براساس دیگر نکات به کابل کشی پرداخت. رعایت این اصول ضمن کاهش هزینه‌های تعمیرات و نگهداری باعث بهره‌وری بیشتر از اینترنت شده و همچنین از افت کیفیت سیگنال‌ها در طول مسیر جلوگیری می‌کند. از این فناوری در صنعت مخابرات و اینترنت، پزشکی، نظامی و دیگر صنایع می‌توان استفاده کرد.

 بهترین بسترها برای کابل کشی اصولی فیبر نوری

 پیش‌ از بررسی اصول کابل کشی فیبر نوری ابتدا باید با انواع مسیرهایی که می‌توان این کابل کشی را از طریق آن‌ها انجام داد آشنا شویم. برای کابل کشی انتخاب بستر مناسب اهمیت خیلی زیادی دارد. این بستر ضمن عبور راحت خود کابل نوری، کیفیت آن را حفظ و از آسیب به فیبرهای داخل کابل هم جلوگیری می‌کند. امروزه سه روش اصلی برای کابل کشی فیبر نوری وجود دارد که براساس محیط موردنظر یا ساختمان انتخاب می‌شود.

 روش روکار

 در روش روکار کابل‌ها را از طریق داکت یا ترانک‌های استاندارد عبور داده می شوند. این روش برای محیط‌هایی که دسترسی آسان به کابل و همچنین سرعت نصب اهمیت بالایی دارد، گزینه مطلوب‌تری است. در روش رو کار سطح مقطع داکت اهمیت زیادی دارد. در نصب و قرار دادن این داکت‌ها باید فاصله کافی از لوازم گرمایشی و سرمایشی را حفظ کرد چرا که هر گونه تغییرات دما باعث آسیب به کابل‌ها و فیبرهای داخل آن می‌شود.

 در کنار این موارد خود پلاکت‌های شناسایی برای کابل هم باعث راحت‌تر شدن مدیریت و نگهداری آن می‌شود. اما یکی از اصلی‌ترین اصول کابل کشی در روش روکار، رعایت خمش کابل است. در این خمش، نوعی فیبر مورد استفاده هم حائز اهمیت است و باید مقدار را بر اساس خمش قابل ‌قبول آن تعیین کرد. همچنین یک حداکثر اشغال فضایی ۴۰ درصدی در داکت هم ضروری است، قرار دادن حجم زیادی از کابل در یک نقطه باعث بروز مشکلات فنی می‌شود.

 روش داخل دیوار یا سقف

روش دوم برای کابل کشی فیبر نوری استفاده از راه‌های سقف یا دیوارهای کاذب است. در این روش برای نصب ابزارهای مناسبی نیاز داریم تا از آویزان شدن کابل در سقف جلوگیری شود. از اصول کابل کشی فیبر نوری در داخل سقف و ساختمان می‌توان به این نکته اشاره داشت که فضای دسترسی به کابل حداکثر باید هشت سانتی‌متر باشد تا به راحتی بتوان تعمیرات احتمالی را بر روی آن انجام داد.

نکته دیگر این است که از ایجاد خم اضافی باید جلوگیری شود، چرا که این خم می‌تواند به فیبر آسیب برساند. در این روش نصب به‌ دقت بیشتری نیاز داریم، زیرا هرگونه بی‌توجهی در اتصالات یا نصب ممکن است کاهش طول عمر و کارایی فیبر نوری را به‌ همراه بیاورد. به‌ همین منظور باید از روش‌های استاندارد پیروی کرد و همچنین تمامی اصول ایمنی را رعایت نمود تا از مشکلات جدی جلوگیری شود.

 روش کف ساختمان

و سومین روش کابل کشی فیبر نوری، روش کابل کشی از کف است. در این روش کابل‌ها در کانال‌هایی که زیر بتن یا کف کاذب قرار دارند عبور داده می‌شوند. روش ‌کف زمانی قابل‌ استفاده است که طراحی ساختمان اجازه کابل ‌کشی از سقف یا دیوار را ندهد. کانال‌های این کابل باید در نقاطی از ساختمان قرار گیرند که رفت ‌و آمد در آنجا‌ کم‌تر باشد و فشار مستقیم بر کابل وارد نشود.

از دیگر اصول کابل کشی فیبر نوری در روش کف ساختمان، می‌توان به رعایت ظرفیت کانال‌ها اشاره داشت که نباید حجم زیادی کابل در یک نقطه دیده شود. برای افزایش ایمنی در این روش استفاده از میکروداکت ها توصیه می‌شود. این داکت‌ها کابل را در مقابل آسیب‌های فیزیکی و فشارهای ممکنه محافظت می‌کنند. هم چنین نکته دیگری که باید توجه داشت، ضخامت بتن است. دقت کنید که ضخامت بتن بر روی داکت از ۶۰ میلی‌متر بیشتر نشود. همچنین پیچ‌خوردگی یا انحنای بیش‌ از حد در مسیر کابل نباشد تا دچار خمش زیادی نگردد. رعایت این نکات باعث تضمین کیفیت کابل کشی فیبر نوری شده و از افت سرعت یا کیفیت انتقال داده جلوگیری می‌کند.

اصول کابل کشی فیبر نوری
ویژگی‌های مسیر استاندارد برای کابل کشی فیبر نوری

ویژگی‌های مسیر استاندارد برای کابل کشی فیبر نوری

  • مسیر باید از برخورد، فشار یا له‌شدگی کابل جلوگیری کند.
  • شعاع خمش کابل باید مطابق با استانداردهای فیبر نوری باشد تا از افت کیفیت سیگنال جلوگیری شود.
  • مسیر باید به‌گونه‌ای طراحی شود که در صورت نیاز برای تعمیر یا تعویض بتوان به کابل‌ها دسترسی داشت.
  • برای جلوگیری از آسیب به فیبرهای نوری، مسیر عبور باید در برابر عوامل محیطی محافظت شود.
  • کابل‌های فیبر نوری نباید در مجاورت کابل‌های برق با ولتاژ بالا قرار گیرند. این مساله منجر به ایجاد نویز و تداخل الکترومغناطیسی می‌شود.
  • بستر عبور باید مجهز به داکت‌های مخصوص یا لوله‌های محافظ باشد تا از کابل در برابر آسیب‌های خارجی محافظت کند.
  • مسیر انتخابی بهتر است امکان اضافه کردن کابل‌های جدید را داشته باشد.
  • کابل‌ها نباید تحت فشار کششی زیاد قرار گیرند.
  • مسیر باید مطابق با استانداردهای بین‌المللی مانند TIA/EIA و ISO/IEC طراحی و اجرا شود.
اجزای کابل فیبر نوری

مراحل طراحی و اجرای کابل کشی فیبر نوری

طراحی شبکه نوری

اولین مرحله از اصول کابل کشی فیبر نوری انتخاب بستر ارتباطی مناسب است. در این مرحله باید نوع ارتباط که کابلی باشد یا بی‌سیم تعیین گردد. برای نمونه مسیرهای طولانی‌تر یا بیشتر از ۹۰ متر بهتر است از فیبر نوری یا ارتباط بی‌سیم استفاده شود.

 سرعت انتقال دیتا و نوع کابل هم باید در این مرحله مورد تأیید قرار گیرد، چرا که این سرعت تأثیر مستقیم بر عملکرد شبکه دارد. به‌ طور کلی دو نوع کابل فیبر نوری اصلی داریم که شامل لوز تیوب (Loose-Tube) و تایت بافر (Tight-Buffer) هستند. کابل لوز تیوب مقاومت در مقابل فشار و رطوبت بالایی دارد، اما در نصب آن باید به قطر لوله توجه داشت. مدل تایت بافر هم در محیط‌های داخلی مورد استفاده قرار می‌گیرد که از انعطاف‌پذیری بالاتری برخوردار است.

 نقشه خوانی و  تعیین مسیر

 یک نقشه کلی باید توسط مهندسان طراحی شود تا به‌ طور دقیق موانع کار شناسایی شده و نوع قرارگیری کابل‌ها مشخص گردد.

 بستر سازی

 در این مرحله نوبت به آماده‌سازی بستری مناسب برای کابل است. با توجه به این‌ که مسیر نصب زمینی باشد یا هوایی یا داخلی، این بستر آماده می‌شود. اگر مسیری نامناسب بود باید مجدداً تقویت یا اصلاح شود.

نصب کابل

در این مرحله از اجرا از اصول کابل کشی فیبر نوری به خود کابل کشی می‌پردازیم. نکته مهم در مرجله نصب این است که ابتدا باید ایمنی نیروی اجرایی حفظ شود. کارگران باید مکان‌های حادثه ‌خیز مثل ارتفاع و شیب زمین را مشخص کرده و تجهیزات مناسب مانند کلاه ایمنی و دستکش داشته باشند، سپس کابل‌ها باید در محل موردنظر قرار گیرند‌. دقت شود که در حین بارگیری و پیاده‌سازی به کابل آسیب وارد نشود. برای این امر باید از وسایل حمل‌ونقل مناسب استفاده کرد.

پس از سپری شدن این مراحل  و براساس نقشه‌ای که توسط مهندس تعیین‌شده، کابل ها در محل مورد نظر کشیده می‌شوند. در این کابل کشی از خمیدگی بیش‌ از حد یا آسیب باید جلوگیری شود تا بهترین نتیجه به دست آید.

پیمانکار شبکه های فیبر نوری در تبریز

برای نصب کابل به صورت اصولی و حرفه‌ای، لازم است که به متخصصان با تجربه در این حوزه اعتماد کنید و از کیفیت و دقت کار آن‌ها اطمینان حاصل نمایید. مهندسان و کارشناسان (پیمانکاران شبکه فیبر نوری)شرکت ارتباط گستر شبکه نوری ایرانیان با دانش و تخصص خود در این زمینه قادرند به شما یاری رسانند. در صورت نیاز به مشاوره، شما می‌توانید با شماره تلفن 4157-041 تماس بگیرید. این اقدام نه تنها به بهبود کیفیت نصب کابل کمک می‌کند، بلکه می‌تواند از بروز مشکلات احتمالی در آینده جلوگیری نماید. به همین دلیل، انتخاب متخصصین مجرب و معتبر در این صنعت از اهمیت بالایی برخوردار است.

استانداردهای ضروری در کابل کشی فیبر نوی

استاندارد TIA/EIA-568

رعایت این استاندارد در اصول کابل کشی فیبر نوری اهمیت بالایی دارد و حداقل ملزومات و مشخصات فنی برای کابل ‌کشی را تعیین می‌کند. استاندارد نام برده شامل بخش‌های مختلفی است، به عنوان مثال نوع کابل (Cat5e، Cat6، Cat6a) ، نحوه اتصال، توپولوژی کابل ‌کشی و محدودیت‌های طول کابل مواردی هستند که در آن تعیین می‌شوند.

یکی از مهم‌ترین اصول استاندارد TIA/EIA-568 ، تقسیم کابل ‌کشی به بخش‌های کوچک‌تر است که مدیریت، نگهداری و عیب‌یابی شبکه را ساده‌تر می‌کند. همچنین دستورالعمل‌هایی برای جلوگیری از نویز، تداخل الکترومغناطیسی و رعایت فاصله مناسب از کابل‌های برق هم در آن ارائه می‌شود.

استاندارد  ANSI/TIA-568-C

این استاندارد نسخه به ‌روزرسانی‌شده‌ استاندارد قبلی است که جزئیات بیشتری درباره نحوه کابل‌کشی شبکه ارائه می‌دهد و بر مواردی مانند حداکثر طول کابل، سطح کارایی تجهیزات، نوع کانکتورها و روش‌های تست عملکرد کابل‌ها تمرکز دارد.

استاندارد  ISO/IEC 11801

استاندارد سوم به طور ویژه برای کابل کشی شبکه در محیط‌هایی مانند ساختمان‌های تجاری، دانشگاه‌ها و فضاهای صنعتی طراحی شده است. هدف اصلی آن ایجاد یک چارچوب استاندارد برای کابل‌کشی اصولی است که ضمن افزایش انعطاف‌پذیری شبکه، امکان ارتقاء آن را در آینده رقم می‌زند.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های استاندارد ISO/IEC 11801در اصول کابل کشی فیبر نوری، پوشش همزمان کابل کشی مسی و فیبر نوری است که امکان استفاده در شبکه‌های مختلف را فراهم می‌کند.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *